Ocena stopnia szkodliwości czynu udzielenia narkotyku
Ocena stopnia szkodliwości czynu udzielenia narkotyku
Wyrok
Sądu Najwyższego – Izba Karna
z dnia 12 grudnia 2019 r.
I KK 41/19
Teza
Przeciwko przyjęciu, iż przypisane czyny charakteryzują się niskim stopniem społecznej szkodliwości przemawia zarówno okoliczność, że skazany udostępniał narkotyki osobom małoletnim, jak i jego wielokrotna karalność, a co za tym idzie, niepoprawność i brak podatności na resocjalizację.
- Legalis, www.sn.pl
- Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii, Art. 58
- Kodeks karny, Art. 115 § 2
Numer 2260969
Skład sądu
SSN Jerzy Grubba
Sentencja
Sąd Najwyższy na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 KPK po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2019 r., sprawy M. G. skazanego z art. art. 59 ust. 2 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii in. z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt II AKa (…) zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w O. z dnia 13 listopada 2018 r., sygn. akt II K (…) postanowił: 1. oddalić kasację uznając ją za oczywiście bezzasadną, 2. obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Kasacja wniesiona w imieniu skazanego jest bezzasadna i to w stopniu oczywistym.
Obrona składając skargę w imieniu M. G. tylko pozornie podnosi w niej zarzuty związane z naruszeniem prawa materialnego i procesowego, których miałby dopuścić się Sąd Odwoławczy, gdy w istocie skierowana jest ona przeciwko współmierności wymiaru kary wymierzonej przez Sąd Odwoławczy. Kasacja została zatem wywiedziona wbrew treści art. 523 § 1 KPK, który nie dopuszcza skarżenia w tym postępowaniu niewspółmierności kary.
W kasacji podniesiono, od strony materialnej i procesowej – pkt a i b – co do zasady, ten sam zarzut, wadliwej, zdaniem obrony, oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego popełnienie przypisano skazanemu. W pkt c kasacji postawiono natomiast wprost niedopuszczalny w tym postępowaniu zarzut rażącej niewspółmierności kary. Nie można nie dostrzec tego, że kwestią stopnia społecznej szkodliwości przypisanych czynów zajmowały się w uzasadnieniach swych wyroków Sądy obu instancji. Sąd Odwoławczy dostrzegając okoliczności przedmiotowe sprawy (zwłaszcza ilość i rodzaj narkotyków, które udzielał skazany), przyjął że można je uznać za wypadek mniejszej wagi z art. 59 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Jednocześnie jednak wprost stwierdził, że kara wymierzona za ten czyn powinna oscylować w górnych granicach ustawowego zagrożenia, co i tak doprowadziło przecież do istotnego złagodzenia wymierzonej kary pozbawienia wolności.
Sądy obu instancji zgodnie i trafnie przyjęły, że przeciwko przyjęciu, iż przypisane czyny charakteryzują się niskim stopniem społecznej szkodliwości przemawia zarówno okoliczność, że skazany udostępniał narkotyki osobom małoletnim, jak i jego wielokrotna karalność (7 skazań – karta karna k.405), a co za tym idzie, niepoprawność i brak podatności na resocjalizację. Z jednej więc strony Sąd Odwoławczy przyjął, że społeczna szkodliwość przypisanego czynu nie jest znikoma, a więc nie naruszył art. 1 § 2 KK, z drugiej zaś strony odwołał się do kryteriów wskazanych w art. 115 § 2 KK – rodzaju i charakteru naruszonego dobra, sposobu i okoliczności popełnienia czynu, postaci zamiaru, motywacji sprawcy – a więc nie naruszył i tego przepisu.
W tej sytuacji, zarzuty podniesione w kasacji ocenić należy jako oczywiście bezzasadne. Kierując się przedstawionymi względami, Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie. Skazanego obciążono kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego, nie znajdując podstaw do zwolnienia od ich ponoszenia.